وقتی سن مانع رویا نیست
داستان او، فقط یک رکورد ورزشی نیست؛ بلکه نمونهای الهامبخش از سالمندی فعال، هدفگذاری در سن بالا و غلبه بر ترسهای ذهنی است.
مسیر آپالاچی چیست و چرا اینقدر دشوار است؟
مسیر آپالاچی یکی از طولانیترین و سختترین مسیرهای پیادهروی جهان است که از جورجیا تا ایالت مین امتداد دارد و از ۱۴ ایالت آمریکا عبور میکند. این مسیر شامل صخرهها، شیبهای فرساینده، ریشههای درختان، تغییرات شدید آبوهوایی و افزایش ارتفاعی معادل ۱۶ بار صعود به قله اورست است. هر سال حدود ۳۰۰۰ نفر تلاش میکنند آن را بهطور کامل طی کنند، اما تنها حدود ۲۵ درصد موفق میشوند.
رویایی که از کودکی آغاز شد
علاقه بتی کلنبرگر به مسیر آپالاچی به دوران دبستان بازمیگردد؛ زمانی که برای نخستین بار درباره این مسیر در یک مجله آموزشی خواند. با وجود سالها فعالیت حرفهای بهعنوان معلم و مدیر محلی، این رویا در ذهنش باقی ماند. بازنشستگی و شرایط دوران کرونا، فرصتی شد تا بالاخره تصمیم بگیرد این آرزوی قدیمی را عملی کند.
او خودش میگوید: «به خودم گفتم اگر حالا تلاش نکنم، باید تا ۹۰ سالگی صبر کنم؟ همین فکر مرا به حرکت واداشت.»
شکستهای پیاپی و جراحی زانو
اولین تلاش جدی او در سال ۲۰۲۲ بهدلیل مشکلات جسمی ناتمام ماند. سال بعد نیز شرایط بهتر نشد و پزشکان تشخیص دادند که به تعویض کامل زانو نیاز دارد. اما حتی این مانع جدی هم باعث عقبنشینی نشد. کلنبرگر شش ماه پس از جراحی، دوباره تمرین را آغاز کرد و در سال ۲۰۲۴ به مسیر بازگشت.
طوفان شدید «هلن» بار دیگر برنامهاش را متوقف کرد، اما قوانین مسیر اجازه داد مسافت طیشده را به سال بعد منتقل کند. همین وقفه، در نهایت زمینهساز موفقیت تاریخی او شد.
تمرین هوشمندانه در نبود امکانات
زادگاه کلنبرگر کاملاً مسطح است؛ در حالی که مسیر آپالاچی پر از تپه است. راهحل او، تمرینی خلاقانه بود: بالا و پایین رفتن روزانه از پلههای یک بیمارستان محلی که بهعنوان خروج اضطراری استفاده میشد. این تمرین ساده اما مداوم، در کنار دوچرخهسواری، به تقویت قدرت و استقامت او کمک کرد و نشان داد که برای آمادهسازی بدن، همیشه به تجهیزات حرفهای نیاز نیست.
تغذیه ساده برای مسیر طولانی
کلنبرگر تصمیم گرفت در مسیر آشپزی نکند. رژیم غذایی او شامل جو دوسر سرد، آجیل، میوه خشک، کره بادامزمینی، تورتیلا، بارهای پروتئینی و غذاهای بستهبندی سبک بود. گاهی نیز در شهرهای مسیر توقف میکرد و از وعدههای خانگی و تعامل اجتماعی با سایر کوهنوردان لذت میبرد؛ تجربهای که به گفته خودش، بخش مهمی از روح مسیر است.
پیام بتی کلنبرگر برای سالمندان
به باور او، بزرگترین مانع رسیدن به اهداف در سنین بالا، ترس از ناتوانی است. توصیههایش ساده اما کاربردیاند:
- از قدمهای کوچک شروع کنید؛ حتی پیادهروی تا صندوق پست
- درباره هدف خود مطالعه و آگاهی کسب کنید
- یک همراه برای تمرین پیدا کنید
- فعال بمانید؛ چون انرژی، با مصرف شدن تولید میشود
سالمندی فعال، یک انتخاب است
داستان بتی کلنبرگر نشان میدهد که سالمندی میتواند دوره شکوفایی تازه باشد، نه زمان کنار کشیدن. او ثابت کرد که سن، مرز قطعی توانایی نیست و اگر تردید جای خود را به تلاش بدهد، حتی در ۸۰ سالگی هم میتوان کاری انجام داد که الهامبخش نسلهای بعد شود.
پیام نهایی او ساده است:
اگر تلاش نکنی، هرگز نخواهی فهمید که میتوانستی یا نه.
